יידיש
יאַן און דער ביק
זייערע טשופּרינעס שרויפֿן זיך אין לופֿט,
זאַפֿטיקע סענקעס געפּרעגלטע אין זון,
און ווי הינטישע מאָרדעס דרייען זיי זיך,
געקיצלט פֿון אַ ריח אַ וואַרעמען צעשמעקטן –
מאַרושאַ, אין אָפֿענעם טויער שטייענדיק,
קוקט זיי נאָך, זיי ביידע,
מיט פֿאַרזשמורעטע ברוסטן הייסע, צעשיקלטע,
וויגנדיק זיך איבער אירע וואַרעמע לענדן –
ווי ווײַס זייערע געהירן דרינען בלענדן!
אונטערגייענדיקע סוף־זומער־טעג,
הייס־אָטעמדיקע און צעברענטע
איבער באַדעלע פֿעלדע אָפּגעזענגטע.
און פֿירנדיק אַזוי דעם ווילד געוואָרענעם,
דעם ביק מיט די פֿאַרבונדענע אויגן,
וויל ער אױפֿהײבן די האַק און אַראָפּלאָזן
איבערן קאַרק – – איבער זײַן אייגענעם צעווילדעוועטן…
יידיש עברית
יאַן און דער ביק
זייערע טשופּרינעס שרויפֿן זיך אין לופֿט,
זאַפֿטיקע סענקעס געפּרעגלטע אין זון,
און ווי הינטישע מאָרדעס דרייען זיי זיך,
געקיצלט פֿון אַ ריח אַ וואַרעמען צעשמעקטן –
מאַרושאַ, אין אָפֿענעם טויער שטייענדיק,
קוקט זיי נאָך, זיי ביידע,
מיט פֿאַרזשמורעטע ברוסטן הייסע, צעשיקלטע,
וויגנדיק זיך איבער אירע וואַרעמע לענדן –
ווי ווײַס זייערע געהירן דרינען בלענדן!
אונטערגייענדיקע סוף־זומער־טעג,
הייס־אָטעמדיקע און צעברענטע
איבער באַדעלע פֿעלדע אָפּגעזענגטע.
און פֿירנדיק אַזוי דעם ווילד געוואָרענעם,
דעם ביק מיט די פֿאַרבונדענע אויגן,
וויל ער אױפֿהײבן די האַק און אַראָפּלאָזן
איבערן קאַרק – – איבער זײַן אייגענעם צעווילדעוועטן…
יאן והשור
רַעֲמוֹתֵיהֶם נִדְפָּקוֹת בָּאֲוִיר,
בַּשֶּׁמֶשׁ נִצְלִים גִּדְמִי עֵץ עֲסִיסִיִּים,
וְהֵם מִסְתּוֹבְבִים כְּמוֹ חֹטֶם שֶׁל כֶּלֶב,
רֵיחַ מְדַגְדֵּג אוֹתָם, נִיחוֹחַ חַמִּים –
מָארוּשָׁה, שֶׁנִּצֶּבֶת בַּשַּׁעַר הַפָּתוּחַ,
נוֹעֶצֶת בָּהֶם מַבָּט, בִּשְׁנֵיהֶם,
שָׁדֶיהָ הַפּוֹזְלִים בַּחֹם, הַמְסַנְוְרִים,
מִתְעַרְסְלִים מֵעַל לַהַט חֲלָצֶיהָ –
כַּמָּה לֹבֶן בְּמֹחוֹתֵיהֶם הַמְסַנְוְרִים!
יְמֵי שִׁלְהֵי הַקַּיִץ הַשּׁוֹקְעִים
מִתְנַשְּׁמִים בַּחֹם, לוֹהֲטִים
מֵעַל כָּרֵי שְׂדוֹת הַחָרוּךְ.
וּכְשֶׁהוּא מוֹבִיל כָּךְ אֶת שֶׁהָפַךְ לְפֶרֶא,
אֶת הַשּׁוֹר שֶׁעֵינָיו מְכֻסּוֹת,
הוּא רוֹצֶה לְהָנִיף גַּרְזֶן עַל צַוָּארוֹ,
עַל צַוַּאר הַפֶּרֶא שֶׁלּוֹ עַצְמוֹ…
עברית
יאן והשור
רַעֲמוֹתֵיהֶם נִדְפָּקוֹת בָּאֲוִיר,
בַּשֶּׁמֶשׁ נִצְלִים גִּדְמִי עֵץ עֲסִיסִיִּים,
וְהֵם מִסְתּוֹבְבִים כְּמוֹ חֹטֶם שֶׁל כֶּלֶב,
רֵיחַ מְדַגְדֵּג אוֹתָם, נִיחוֹחַ חַמִּים –
מָארוּשָׁה, שֶׁנִּצֶּבֶת בַּשַּׁעַר הַפָּתוּחַ,
נוֹעֶצֶת בָּהֶם מַבָּט, בִּשְׁנֵיהֶם,
שָׁדֶיהָ הַפּוֹזְלִים בַּחֹם, הַמְסַנְוְרִים,
מִתְעַרְסְלִים מֵעַל לַהַט חֲלָצֶיהָ –
כַּמָּה לֹבֶן בְּמֹחוֹתֵיהֶם הַמְסַנְוְרִים!
יְמֵי שִׁלְהֵי הַקַּיִץ הַשּׁוֹקְעִים
מִתְנַשְּׁמִים בַּחֹם, לוֹהֲטִים
מֵעַל כָּרֵי שְׂדוֹת הַחָרוּךְ.
וּכְשֶׁהוּא מוֹבִיל כָּךְ אֶת שֶׁהָפַךְ לְפֶרֶא,
אֶת הַשּׁוֹר שֶׁעֵינָיו מְכֻסּוֹת,
הוּא רוֹצֶה לְהָנִיף גַּרְזֶן עַל צַוָּארוֹ,
עַל צַוַּאר הַפֶּרֶא שֶׁלּוֹ עַצְמוֹ…
יידיש
די באַלאַדע פֿון דער באָרעווקע־באַבע
אַרויסגעריסנע קשאַקעס מיט די וואָרצלען
זעען אויס אירע אויסגעטריקנטע הענט.
און די באָראָװקעס וואָס זי מעסט אָן
זײַנען זיכער די אַרױסגערונענע בלוטסטראָפּן.
ווען זי איז אַ יונגבלוט געווען,
האָט זי שוין אירע ערשטע מילך פֿאַרקױפֿט אין שטאָט,
יענער, וואָס האָט איר דעם בויך געמאַכט,
האָט זי אַהינגעפֿירט ווי אַ פֿולע מילכקאַן!
און איצט נאָך, ווען זי רעדט, קומט עס אַרויס פֿון איר,
אַן אַרויסגאָרגלדיקער איבערגעבליבענער שלונג – –
אַ בלעכענע מילכקאַן אַ צעבויגענע,
שטייט זי אַזוי מיט אירע אײַנגעפֿאַלענע באַקן.
יידיש עברית
די באַלאַדע פֿון דער באָרעווקע־באַבע
אַרויסגעריסנע קשאַקעס מיט די וואָרצלען
זעען אויס אירע אויסגעטריקנטע הענט.
און די באָראָװקעס וואָס זי מעסט אָן
זײַנען זיכער די אַרױסגערונענע בלוטסטראָפּן.
ווען זי איז אַ יונגבלוט געווען,
האָט זי שוין אירע ערשטע מילך פֿאַרקױפֿט אין שטאָט,
יענער, וואָס האָט איר דעם בויך געמאַכט,
האָט זי אַהינגעפֿירט ווי אַ פֿולע מילכקאַן!
און איצט נאָך, ווען זי רעדט, קומט עס אַרויס פֿון איר,
אַן אַרויסגאָרגלדיקער איבערגעבליבענער שלונג – –
אַ בלעכענע מילכקאַן אַ צעבויגענע,
שטייט זי אַזוי מיט אירע אײַנגעפֿאַלענע באַקן.
הבלדה על הסבתא מוכרת האוכמניות
כְּמוֹ שִׂיחִים שֶׁנֶּעֶקְרוּ עִם שְׁרְשֵׁיהֶם
נִרְאוֹת כַּפּוֹת יָדֶיהָ הַמְיֻבָּשׁוֹת.
וְהָאֻכְמָנִיּוֹת שֶׁהִיא מַצִּיעָה
הֵן וַדַּאי טִפּוֹת דָּם שֶׁנִּגַּר.
עוֹד כְּשֶׁהָיָה דָּמָהּ צָעִיר
מָכְרָה בָּעִיר אֶת בִּכּוּרֵי חֲלָבָהּ,
וְהַהוּא שֶׁמִּלֵּא אֶת בִּטְנָהּ,
הוֹבִיל אוֹתָהּ לְשָׁם כְּמוֹ כַּד־חָלָב מִתְפַּקֵּעַ!
וְגַם עַכְשָׁו, כְּשֶׁהִיא מְדַבֶּרֶת, זֶה מַשְׁפְּרִיץ מִמֶּנָּה,
שְׁלוּק מְבַעְבֵּעַ שֶׁשָּׂרַד –
כַּד חָלָב, פַּח מְעֻקָּם,
הִיא עוֹמֶדֶת כָּךְ, וּלְחָיֶיהָ שְׁמוּטוֹת.
עברית
הבלדה על הסבתא מוכרת האוכמניות
כְּמוֹ שִׂיחִים שֶׁנֶּעֶקְרוּ עִם שְׁרְשֵׁיהֶם
נִרְאוֹת כַּפּוֹת יָדֶיהָ הַמְיֻבָּשׁוֹת.
וְהָאֻכְמָנִיּוֹת שֶׁהִיא מַצִּיעָה
הֵן וַדַּאי טִפּוֹת דָּם שֶׁנִּגַּר.
עוֹד כְּשֶׁהָיָה דָּמָהּ צָעִיר
מָכְרָה בָּעִיר אֶת בִּכּוּרֵי חֲלָבָהּ,
וְהַהוּא שֶׁמִּלֵּא אֶת בִּטְנָהּ,
הוֹבִיל אוֹתָהּ לְשָׁם כְּמוֹ כַּד־חָלָב מִתְפַּקֵּעַ!
וְגַם עַכְשָׁו, כְּשֶׁהִיא מְדַבֶּרֶת, זֶה מַשְׁפְּרִיץ מִמֶּנָּה,
שְׁלוּק מְבַעְבֵּעַ שֶׁשָּׂרַד –
כַּד חָלָב, פַּח מְעֻקָּם,
הִיא עוֹמֶדֶת כָּךְ, וּלְחָיֶיהָ שְׁמוּטוֹת.
